एकलेचपणा

आता अमेरिकेत येउन दोन महिने झाले. घरी परत जायचा दिवस आता एक महिन्यावर आलाय. बरयाच वर्षानी घरापासून दूर राहिलो इतके दिवस. त्यामुळे साहजिकच आठवण येउ लागली आहे. माझा मुलगा अनुष्टुभ आता सहा महिन्यांचा झालाय. त्याच्या बाललीलांचे विडियो पहावे लागतात. अनुष्टुभची अनन्या ताई मला त्याची प्रगती सांगत असते.

असा थोडा भावनाविवश असतानाच, माझे स्नेही श्री.धोंडोपंत यांनी अभंग किंवा देवद्वार छंदाबद्द्ल मार्गदर्शन केले. चार ओळींचा हा छंद ६,६,६,४ असे शब्द प्रत्येक ओळीत आणि दुसरया / तिसरया ओळीचे यमक अश्या सोप्या शब्दांत धोंडोपंतांनी हा छंद समजावून सांगितला.

मग माझ्या मनाच्या त्या भावनाविवशतेत असताना मला ही एक ह्याच छंदातील कविता स्फुरली. मग घरी वडिलांना ऎकवून त्यात बरिचशी सुधारणा केली. ती कविता आज इथे देतोय.

एकलेंचपणा

संपेलच आतां

जाईन भारतां

माझ्या गावां

अमेरिका वारी

एकाकी जीवन

कसलें मरण

पैशापोटीं.

माझ्या लेखनाने

दिली मला साथ

करितोहो बात

मनासवें.

मित्रही लाभले

उत्तम अनेक

हिरा हा प्रत्येक

पारखिलां.

कपिलच्या मना

ओढ ही लागते

मायभूं दिसते

स्वप्नांमध्यें.

पिंजरा सोनेरी

टाळू येणे कसें

मन वेडेपिसें

करितोहां